eskisi gibi olmayacak şeylerde bugün

çocukluk

yarın

hevesim, inancım, umudum.

şımarıklarımız nasıl kime şımaracaz? kocaman insanlar olmuşuz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp, kendi hayatımızı kurmuş, kendi yolumuzu çizmiş artık sorumluluk almışız....eskiden çok eskiden güzeldi şımarmak.

(bkz: yarın)?

elinde olmayan sebeplerle görüşmeyi kesmek zorunda kaldığınız insanlarla eski halinize dönmek... dönseniz de ne kadar düzelebilir ki her şey. yaşananlar unutulmuyor, geçmişi hep yanında insanın.

masumluk

güven. hiç kimse birbirine güvenmez oldu artık.biz küçükken bir yere gittiğimizde evimizin kapısını açık bırakıp giderdik,öyle güvenirdik. şimdiii,nerede..

rahat olmak, gün geçtikçe sanki daha çok sorumluluk altında eziliyorum.

ben. eskiden kaygısız, rahat, hiç bir şeyi kafaya takmayan bir tiptim. şimdi daha stresli daha kaygılı biriyim. hemen uçuk falan çıkıyor sivilceler atıyor. ben eski beni istiyorum.

gerçekten çok özlediğim ve asla eskisi gibi olmayacak o kadar şey var ki.en başta hayatımdan giden insanlar sizi çok özlüyorum ama geri istemiyorum şuan bunları düşündükçe içime bir şey oturdu

i̇yi niyetiniz

hayat. her geçen yıl daha da zorlaşıyor ve asla da kolaylaşmıcak

hayatım. abuk subuk dönüm noktalarından birinde sıkıştım kaldım. bu nokta o kadar iğrenç biri ki çocukluğumu çürütmüş, zehirli dişlerini gençliğime geçirmeye çalışıyor. korkuyorum, deli gibi korkuyorum ama alaya vuruyorum. o kadar iyi biliyorum ki artık eskisi gibi olamayacağımızı. artık ailem de kişiliğim de eskisi gibi olmayacak. korkunç bir duygu bu.

an.

yazdıklarımız, okuduklarımız, duyduklarımız. her geçen gün değişiyoruz ondandır günden güne tanıyamamamız çevremizi. eski günlüklerimi okuyunca anlıyorum ki her geçen gün ruhsal duygusal mazoşistliğim katlanarak artıyor. acı...